Zasnovanim na dobroj školi i savladanoj veštini, ali tako da zanat ne nadvlada zamisli i poruke. A one su često skrivene u vizuelne simbolističke metafore, potpomognute nazivima slika, koji naglašavaju i dopunjuju težnju za ne skrivanjem željenog cilja. Aforistički sažeto, Obrad Jovanović slika i krsti svoja platna, pa tri pauna predskazuju ljubav i sreću, dok su tri srpska ovna u dostojanstvenom blatu. A kad ih je četiri predskazuju bolju budućnost, u skupu od osam čekaju bolje juče. Srećom, ne samo za posmatrače, one je intelektualac i skeptik koji kontroliše granicu isprazne spekulativnosti, preučenosti, naracije. Ispred nje vlada kraljevstvo njegove ironije, satire, cinizma, cinizma, humora, pameti, patriotske i istorijske svesti, stručnih znanja, i, što je najvažnije, stvaralačke invencije i imaginacije...
dr Miodrag Jovanović: Srpske teme,
Umetnička galerija Narodnog muzeja u Kragujevcu,
mart 1999.
ZANAT NIJE NADVISIO POGLEDE I PORUKE
Stav koji iskazuje slikajući prirodu, kod Obrada je i inače sasvim drugačiji od onoga koji ima prema čoveku. Nasuprot negaciji i obezvređivanju esencijalnih potencijala kod čoveka, Obrad veruje u moći gole, sirove prirode, jer kako sam kaže: "Priroda je lepa bez prisustva čoveka; čim on dođe potpuno je urniše". Pomalo romantičarski heroizovan predeo determinisan presekom dominirajućih vertikala i dijagonala gotovo je sakralizovan položajem i kolorističkim tretmanom neba koje ga ovenčava...
Sanja Sofijanić, istoričar umetnosti
SRPSKE TEME
Obradove slike fantastične ikonografije prvi put sam video u Kosjeriću, 1977. godine, ako se ne varam. Sa autentičnim misionarskim žarom, ovaj umetnik nije se libio da izlaže svoje slike po seoskim školama, malim gradovima i zabitim varošima diljem Srbije. Elem, u Kosjeriću, bio sam drugim poslom, ali je "slučaj komedijant" udesio da tog popodneva uđem u školu u čijem je holu bila postavljena izložba čudesnih slika, silovito uverljivih, platana na kojima je preovlađivala teška, tamna gama, ona boja koju zovu tera sijena. Iz te tamnine prosijavale su turbulentna crvena i narandžasta boja, kao u jednom periodu Marka Šagala. Sudar s tim slikama bio je za mene pravi šok, trenutak ozarenja i posrećenja, otkriće jednog za mene novog, autentičnog, poosobljenog sveta u kome je bilo nečeg radioaktivnog. Nekoliko godina kasnije, proviđenje je učinilo da mi Obrad bude profesor likovnog u Gimnaziji u Požegi, a zatim da postanemo prijatelji. Iz tog vremena Obradovog boravka u Požegi, sećam se njegove fanatične privrženosti i posvećenosti poslu. To su bile prave orgije crtanja i slikanja. Svake nedelje Obrad je na čas donosio čitave konvoje novih crteža, kombinovanih tehnika, skica, krokija i drugog inspirativnog materijala koji je u međuvremenu nastao u njegovom ateljeu. Moram priznati da su te ceremonije posmatranja njegovih radova bile retka svetlost u jednom sveopštem carizmu tuge, osamljenosti i nedoglednog izgnanstva koje je jedino mogao ponuditi život u provinciji. Naši susreti i razgovori (koji su zapravo više bili Obradovi nadahnuti monolozi o umetnosti) bili su zapravo medijalističko utočište naših duša mučenih faustovskim prisilama, mesečarskim iskušenjima i dionizijskim zanosima. Za trideset pet godina posvećenog bavljenja slikarstvom, crtanjem i pedagoškim radom, Obrad B. Jovanović je uspeo da stvori jednu raznoliku, ali autentičnu umetničku kosmogoniju...
Dragan Jovanović Danilov
RAJSKE I ADSKE PRIČE OBRADA JOVANOVIĆA
Na veoma specifičnim mestima slika Obrada Jovanovića uočava se rudiment starih alhemijskih procesa slikanja. Po pravilu, između suprostavljenih planova slike, između disparatnih boja, "osetljivih" i tananih mesta, na rubu i periferiji ili u jakom centru, dešava se proces zbijanja, aglomeracije boje, alhemijsko zgrušavanje i nabijanje. Materija na kojoj se radi kreće se od krajnje finog epiderma, od lakih i providnih lazura, uljanih lavirunga, do teškog, zgrčenog, ugušćenog impasta...
Dejan Đorić: Drevna divljenja,
Galerija FLU, 8. sep. - 4. okt, Beograd 1992
DREVNA DIVLJENJA
Još jednom se pokazalo da je Obrad B. Jovanović majstor atmosfere, i da njegova nadasve smela slika, izričito modernih atributa, tradicionalno uspeva da se prepozna u našoj ukupnosti, a ne tek jedino u šljokicama etnografskih brojanica, ambijenata i odevnih predmeta, kako je to često na nekim stranama slučaj. Bogate imaginacije, ovaj Jovanović je nesumnjivo stvaralac koji je, takoreći u jednom zamahu, razorio mnogobrojne naše iluzije. I pokazao nas, neutilitarne i nage, stvarnosnije od nas samih, kao u Pirandelovoj drami.
Bogom dano, bez hipokrizije, bez zazora.
Ređep Draško
Kao slikar portreta, sredine i ljudi katkad nemilosrdni i cinični hroničar, on je, na mahove, u epizodama žalosnih socijalnih pometnji i lukavih politikantskih nadmudrivanja i prenemaganja mogao da deluje kao provokator bez dlake na jeziku, opasni izazivač, ali nikada kao slikar koji pokušava da svoju reputaciju pojačava sumnjivim i krajnje neumetničkim sredstvima. Upravo zbog ozbiljnosti i opšteg kvaliteta sopstvenih izražajnih sredstava, on se bez zazora prihvatao, kao slikar i vizionar i najtežih i najlakših tema, po liniji tamne duge koja premošćuje život nasuprot smrti. Sa zamislima i ikonografijom koja bi više odgovarala čoveku u vodama književničkog posla, sa složenim naracijama koje su utkane u jasno definisane prizore, on se pokazao kao majstor više žanrova, likovni polihistor, samo po površnom pogledu zabavljen onim što bi bilo isključivo lokalno i pripadalo dvorišnoj ili pak komšijskoj filozofiji. Njegovi crteži i portreti savremenika su posebno poglavlje, koje traži posebno rasvetljavanje i analizu. Rađeni hitro i sa ubedljivom konciznošću, oni nisu samo brze studije sa karikaturalnim šarmom, već svedočenja koja poseduju ekspresivnu slojevitost, što se upoređenjem sa njegovim monumentalnim grupnim portretima, koji predstavljaju kamene međaše njegovog slikarskog opusa, nedvosmisleno dokazuje...
Dušan Đokić
CRTEŽI I PORTRETI SAVREMENIKA OBRADA JOVANOVIĆA
ZNAČAJ NEMINOVNOG
Slikarstvo Obrada B. Jovanovića nikada ne može biti osumnjičeno za neorginalnost ili preuzimanje gotovih rešenja iz savremene umetničke prakse koju, između ostalog, karakteriše i pojava opšteg prihvatanja određenog trenda, pri čemu se zanemaruju osobene dimenzije individualnog. Dovoljno je baciti pogled na slike i crteže ovog autora nastale u poslednjih nekoliko godina da bi se stekao utisak o postupnosti samostalnog uobličavanja i negovanja karakterističnog izraza, uspostavljenog posle niza uspelih i neuspelih pokušaja građenja metafore širokog značenja. Od samog početka bila je očigledna njegova odluka da na prostoru svog umetničkog rada, pre svega, omogući komunikaciju sa sadržajima sopstvenog pamćenja i osećanja kao bitnim komponentama subjektivne stvarnosti i življenja...
Mihailo Bošnjaković: Obrad B. Jovanović, crteži
Gradska galerija Užice, 9-22. februar 1995.
Pored tog predmetnog pojmovnog prvog plana slike, njenog sadržaja, priče, njene ikonografije, kompozicije, ja sam hteo da se poigram i sa imenima - nazivima slika. To "krštavanje" gotove slike, bilo je za mene poseban izazov. Kako od onoga što je vizuelno, dato likovnim jezikom i simbolima napraviti sintezu definisanu jezičko-simboličkim stanjem, verbalnu opasku, poruku, koje će biti sebi dovoljna i kao poruka - teza, a istovremeno i odgonetka zagonetke već viđenog. Može li se odgonetnuti ono što se ne vidi ako se o njemu priča? Kako sliku pretvotiti u sažetu priču koja simbolima može izazvati asocijacije i predstave slike ili pojave stanja, a koje posmatrač nosi u sebi?
Ja slikom stvaram duhovnu vezu sa publikom i usmeravam tokove njene pažnje, njenih emocija znanja prema načinu moga viđenja i interpretacije pojava u našem životnom okruženju.
Obrad B. Jovanović,
Katalog magistarske izložbe, galerija FLU, Beograd, 1997, str. 7
"KRŠTAVANJE" SLIKE
O datumu otvaranja galerije bićete blagovremeno obavešteni.
Pojava životinje, pogotovu ovna, kod mene je simbol vođe stada i simbol žrtve. Žrtveno jagnje kao kult žrtve, poznato je i kod Jevreja, i kod muslimana i kod nas hrišćana. Ovan je simbol snage, simbol spokojstva, s jedne, ali i ritualnog klanja, s druge strane. Ceo svet čine različito obojena stada, različito obojena zvonca, različiti mamci, mekinje, koncentrati, ali je sve to, uglavnom, jedno veliko stado. Samo je pitanje na šta ko reaguje, na šta ga ko mami, koje zvono nosi i kojom je farbom ofarban. Da li se kupa u prirodnoj ili veštačkoj vodi, da li se osemenjava, ili se prirodno pari... Ja svet posmatram samo kao jedno veliko stado.
Obrad B. Jovanović, V.L.S: "Ceo svet je veliko stado",
Čačanski glas 3, petak 31. januar 2003.
CEO SVET JE VELIKO STADO
